Rozdział 3 cz. 2 "Bójka"

Hejka!
Szablon zostaje jak na razie do końca sierpnia bo mam już zamówiony ;)
Beta: Stokrotka :3
Dedykuję ten rozdział Robertowi <3 Dziękuję Tobie za wszystko <3 I przepraszam że ostatnio byłam taka niemiła :(
Gdybyście zauważyli wszelkie podobieństwa lub kopie mojego bloga na innych - piszcie w komentarzach gdyż wczoraj spotkałam się z dość nieprzyjemną sytuacją kopiowania moich wpisów i wrzucania ich jako swoją twórczość.
CZYTASZ = KOMENTUJESZ
Zapraszam Was i przepraszam że czekaliście ;)
Lady H.

*

Minął tydzień od incydentu w Pokoju Życzeń i sześć dni od poważnej rozmowy między Draco a Hermioną. Atmosfera między nimi była ciągle niewesoła ale pracowali nad tym oboje.
Dwudziestego trzeciego dnia września, Riddle siedziała w dormitorium dziewczyn w Gryffindorze, słuchając niezbyt wciągającej rozmowy Ginny i Luny, które ją tu zaprosiły. Rozmawiające dziewczyny o puszkach pigmejskich i wgnębitryskach, nie zwracały uwagi na znużoną Mionę.
Tylko one wiedziały o szczegółach "porwania".
Ale gdy do pokoju weszła roztrzęsiona Lavender z przerażoną miną, wszystkie zwróciły na nią wzrok.

-Co się stało? - spytały chórem.
-Ron.... on i Harry.... pobili się! - na początku jąkała się, wystraszona lecz w końcu udało jej się wydusić wszystko.

A właściwie tylko potrzebne informacje.

-Jak to pobili się? - Ginewra podniosła głos.

Wstała z łóżka i zaczęła chodzić od kominka do posłania młodej Lovegood.

-Ginny, przestań. A ty Lavender usiądź i spokojnie opowiedz co się stało. - tylko Herm zachowała zimną krew bo nawet Luna zaczęła obmyślać teorię spiskową swoich wiernych, wymyślonych przyjaciół-stworzonek z którymi pokłóciła się pod koniec wakacji gdyż nie chciały..... STOP!
-Ja nie wiem co się stało... - wysapała, ciągle ciężko oddychając - oni siedzieli w Pokoju Wspólnym i ja zaczęłam mówić o.... Tobie, Hermiona. Harry powiedział, że zmusi cię siłą żebyś powiedziała o co chodzi a Ron wtedy powiedział że cie nigdy nie dotknie. To zaczęli się kłócić. I wtedy ja chciałam im pomóc... to znaczy rozdzielić ich. I wtedy Ron nakrzyczał na mnie i ze złości uderzył Harrego. No i zaczęli się bić - po delikatnie zaróżowionych policzkach Lavender płynęły łzy bezsilności.
-Już nie płacz - przytuliła ją Hermi, do siebie w geście pojednania.

Dziewczyny nigdy za sobą nie przepadały. Hermiona uważała swoją teraz przyjaciółkę za pustą blondynkę, dokładnie taką jak z kawałów mugolskich. Za to panna Brown nie kwapiła się by zostać bliską osobą Riddle. Sądziła że nie ma zamiaru kolegować się z kujonką i w dodatku wrogiem, którego widziała w Mionie przez to że była tak blisko z Ronem.

-Gdzie oni teraz są? - spytała, gdy blondynka uspokoiła się.
-Zaprowadziłam ich do skrzydła, ale pewnie już wrócili.
-To chodźmy sprawdzić. -pierwsza się podniosła a za nią ruszyła reszta dziewczyn.

*

Herm od razu zobaczyła gęstwinę rudych włosów oraz tak samo uczesaną, czarną.

-Ron! Harry!

Obaj uśmiechnięci odwrócili się do niej. Widać było że pogodzili się i od kilkunastu minut rozmawiają o dość przyjemnych tematach. Pokręciła karcąco głową i podbiegła do nich by wyściskać ich obu naraz.

-Ale mnie wystraszyliście! Macie obiecać że już nigdy się to nie powtórzy. - poczuła jak mięśnie Rona się spinają i nieznacznie osunęła sie od nich by sprawdzić reakcję rudzielca.

Jego wzrok spoczywał na jego dziewczynie.

-To wszystko przez ciebie! Gdyby nie to że ty zawsze musisz się wtrącać do nie swoich spraw, nie uderzyłbym Harrego! - nawrzeszczał na nią.

Dziewczynie było tak bardzo przykro że rozpłakała się i pobiegła z powrotem do dormitorium a za nią podążyły Gin i Luna.
Także Potter, widząc reakcję Weasleya, poszedł do siebie rzucając przez ramię, krótkie "cześć".

-Co ty wyprawiasz, Ron?!

Była na prawdę wkurzona. Nie spodziewała się jednak tego co teraz zrobił Ron. Przyciągnął ją do siebie i mocno przytulił. Z początku zdziwiona, stała oniemiała jednak po chwili także go nieśmiało obięła.

**

-Myślisz, że mam u niej szanse? - Andrew który wyszedł po kilku dniach ze skrzydła, był nieznośńy - tak przynajmniej utrzymywał Draco.

Mówił ciągle o byłej Gryfonce teraz Ślizgonce, jakby była nielada Afrodytą. Rozpływał się nad nią na każdej lekcji, wprawiając Malfoya w osłupienie i zazdrość.
Nie tylko o niego był zazdrosny. Widział że rudy Weasley próbuje niemrawo pocieszyć Hermionę i myślał że wie o całej sprawie z jej pochodzeniem.

-Myślę że nie. Ona jest teraz Riddle więc jej nowy tatuś nie odda jej Tobie. - przerzucił kolejną kartkę Proroka Codziennego.
-A to niby kogo wybierze? Na pewno kogoś z kręgów Śmierciożerców. Jak nie Andrew'a to Theodora Notta albo ciebie. - Blaise Zabini wzruszył ramionami
-Na milion galeonów! Ona będzie musiała za mnie wyjść! Nie ma odwrotu od Jego decyzji! - podniósł głos.

Mógł sobie na to pozwolić gdyż siedzieli w jego własnym dormitorium, które wybłagał u Dumbledore'a.
Obydwaj podnieśli na niego wzrok.

-Ona jest córką Czarnego Pana a jego wolą jest żebym ożenił się z nią. Za nieposłuszeństwo. Za to że w czwartej klasie nie zabiłem Dropsa a on uciekł.
-Stary, nie mówiłeś..... - zaczął Snape ale wolał nie kończyć.

Każdy był pogrążony we własnych myślach.

**

-Ale pamiętaj, że zawsze będę twoją najlepszą przyjaciółką. - dokończyła całą historię, Hermiona , ciągle trzymając dłoń przyjaciela, bojąc się że mógłby uciec.
-Rozumiem... jest mi bardzo przykro z tego powodu. Ale ja też pozostanę twoim najlepszym przyjacielem - pogłaskał jej policzek.

Ostatni raz przytulili się mocno.

-Dziękuję za tę rozmowę. Boję się powiedzieć Harremu, chociaż praktycznie każdy wie o tym. Ale jeśli on o tym się dowie i to nie ode mnie, będzie miał znów pretensje że znów coś zatailiśmy przed nim. - posmutniała.

Bo choć opowiedziała Weasleyowi całe swoje wakacje, czuła się z tym źle. Wiedziała że nie powinna mówić jemu tyle przykrych rzeczy naraz ale inaczej nie umiała. Potrafiła albo powiedzieć albo zamknąć się w sobie na dobre, a tego nie chciała. Od razu poczuła ulgę która przyszła szybko, ale nadal mieszała się z lękiem przed nieznanym.

-Myślałem że sama chciałaś przejść do Slytherinu. Miałem do ciebie żal ale Harry mnie uspokoił i wytłumaczył wszystko. Właśnie dlatego nie powinniśmy nic przed nim ukrywać. Mogę ci pomóc. - zaproponował, spoglądając głęboko w jej czekoladowe oczy.
-Dziękuję ale sądzę że powinnam to sama zrobić. Dla jego dobra. I dla twojego. Dla naszego dobra. - wstała i pomachała mu na pożegnanie gdy znikała za portretem Grubej Damy, gdy nagle wpadła na znajomego Ślizgona.

-Odwiedziny u Bliznowatego i jego rudego przyjaciela? - spytał Malfoy z kpiącym uśmieszkiem, wymalowanym na jego przystojnej twarzy.
-A co ci do tego? - oburzyła się i już miała go wyminąć gdy ten, złapał ją za dłoń.

Niebezpiecznie odwrócił ją ku sobie i pochylił się nad jej uchem.

-Mieliśmy umowę. Riddle, nie zrywa się jej tak szybko jeśli zawiera się nią ze mną. Pamiętaj.

CDN