Prolog "Gdy światło przysłania półmrok"

Zapraszam na mój pierwszy wpis rozpoczynający historię. Dedykuję go Martynie oraz Martynie, Ewelinie, Patrycji i Justynie. Prolog bez bety :(

Już nie płakała. Siedziała na parapecie gdy skrzat wszedł do niej do pokoju.
Cicho położył dość duży pakunek na jej łóżku i wyszedł.
Nie chciała się odwracać ale ciekawość zwyciężyła i podeszła do pudełka.
Zawachała się ale otworzyła i wyciągnęła jego zawartość.

-No tak. - warknęła i znowu się rozpłakała.

Była to kolejna suknia. Taka jaką nosiła Narcyza czy też Bellatrix na różnych balach. Tyle że każda sukienka którą dostawała Hermiona, była bardziej delikatniejsza jednak na pewno wyglądała w niej poważniej i bardziej mrocznie.
Mijały ostatnie tygodnie wakacji. Od pamiętnego dnia wydarzyć mogło się bardzo dużo, jednak ona była uparta. Nie wychodziła ze swojego pokoju przez cały miesiąc. Nie obchodziły ją żadne zaproszenia Voldemorta. On nigdy nie przychodził. Ona nigdy nie wychodziła. Ale postanowiła że będzie inaczej.
Ze złością wyciągnęła suknię i przymierzyła ją. Leżała idealnie. Ubrała także buty i biżuterię która była na dnie pudełka. Gdy skrzat ponownie wszedł przynosząc jej kolację rzekła poraz pierwszy do niego:

-Jak się nazywasz?
-Skoczek- odparł stawiając tacę na biurku.
-Mógłbyś mnie , Skoczku, uczesać? Ale nic nie mów Czarnemu Panu.
-Dobrze, Skoczek posłucha Pani.

Skrzat szybko spiął z tyłu głowy Hermiony, koka a z przodu wyciągnął dwa pasma włosów przez co twarz dziewczyny wyglądała doroślej.

-Dziękuję, piękny.

Skoczek wyszedł bez słowa zadowolony ze swojego dzieła.
Pomalowała tylko rzęsy i wyszła na korytarz.
Tak myślała, Voldemort nie wysyłał sukienek na zwykłą kolację. Z dołu było słychać śmiechy i ogólny gwar.

Lord od razu gdy ją zobaczył, przywołał ją gestem.
Podeszła nawet nie racząc spojrzeć na twarze zebranych, którzy przyglądali jej się dokładnie.


Zapadła cisza, gdy Lord wstał i kazał zająć miejsca przy stole. Śmierciożercy natychmiast to uczynili.
Voldemort zajął swoje najważniejsze miejsce przy stole. Na przeciw niego usiadła Hermiona która była w centrum uwagi każdego wzroku, zasiadających przy stole.

-Moi Drodzy. Jak miło się spotkać znów tyle że w powiększonym gronie. Jak zauważyliście, do naszej gromady - Mionie odrazu źle to się skojarzyło - dołączyła HERMIONA GRANGER.

Zapadła grobowa cisza.

-Panie, ale jak to ta szlam.... - zaczęła Bellatrix ale Czarny Pan przerwał jej wypowiedź
-To jest moja córka i nie waż się jej tak nazywać bo to się źle dla ciebie skończy! - krzyknął.

Rozeszły się pomruki które nie były przyjemne dla dziewczyny. Słychać było takie określenia jak "szlama" "oszustka" "zdrajczyni" i "kłamczucha".

-Cisza. - rozkazał Tom i podniósł się. Zaczął okrążać stół aż przystanął przy córce - Nie widać tego podobieństwa?

Hermiona pasknęła śmiechem. Mogłoby się wydawać że nikt nie odważy się na to lecz Draco Malfoy postanowił nieświadomie zaryzykować swoim cichym śmiechem, dopóki jego ojciec nie opanował go w porę. Obiekt kpin młodych, podszedł do niego jeszcze szybciej niż przypuszczał.

-A czy dobrze pamiętam nie obrażałej Hermiony przez te wszystkie lata w Hogwarcie? Wiesz że mógłbym tego teraz nietolerować i zabić cię na miejscu? Tu i teraz? Zgadnijcie jaką mu karę wymyśliłem - uśmiechnął się.

Pierwszą chętną była Bellatrix.

-Zamierasz go, Panie, wtrącić do Azkabanu?
-Nie

Dalej każdy przekrzykiwał każdego:
-Zatrujesz go?
-Powiesisz?
-Skażesz na wieczną zabawę z Dementorami?
-Wykastrujesz?

To ostatnie pytanie wywołało salwy śmiechu, u Lorda uśmiech od ucha do ucha a u Malfoy'ów ogólne przerażenie.

-Wspaniałe macie pomysły. Ale co wy na to by skazać go na poślubienie Hermiony? Jest tak niewdzięczna, zresztą tak samo jak on więc pasują do siebie idealnie. Okropnie będzie się czuł biorąc za żonę, kobietę którą nienawidzi.

Na chwilę każdy się zamyślił ale gdy tylko Lestrange zobaczyła że jakiś mężczyzna próbuje się odezwać, zaraz weszła mu w paradę w prawie to wykrzyczała:

-To jest wspaniały pomysł! Cudowny, świetny! Ty Panie jesteś najmądrzejszy.
-Spokojnie, Bello. - zamyślił się - Ale myślę tak samo. Jest to genialny pomysł. GENIALNY....

CDN